Prvo formiranje zelenih površina u naseljenim područjima – u Mesopotamiji I Egiptu. Viseći vrtovi Vavilona ( 809-780 g.p.n.e.)
Vrtovi Egipta su preteča kasnije Evropske geometrijske pejzažne arhitekture.
U staroj Grčkoj – zelene površine u peristilima kuća, najavnim prostorima, oko javnih zgrada.
U Starom Rimu – 30 % površine grada čini zelenilo i šuma (Hadrijanova vila u Tivoliju)
U Srednjem veku – božanski vrtovi koji su zatvoreni i nepristupačni. Nakon Krstaških ratova dolazi do mešanja vrsta cveća, ukrasnih grmova I trava (Vrtovi dvorca Alhambre u Granadi).
Renesansa donosi novine i postavlja temelje pejzažne umetnosti (Vrtovi Ville dEste u Tivoliju)
Francuski barokni pejzaži insistiraju na strogim formama i geometrijskim oblicima. Versajski park je odraz moći i statusni simbol
Pojavom industrijske revolucije dolazi do naglog razvoja urbanog zelenila. Zelene površine nisu više privilegija bogatih slojeva društva, već obogaćuju život svih građanskih klasa
1845. U Engleskoj je donet Zakon o podizanju javnog urbanog zelenila
Najpoznatiji parkovi na svetu: – Hajd park u Londonu, obuhvata površinu od 142 ha. – Central park u Njujorku, površine 3,4 km2. – Retiro park u Madridu, površine 1,4 km2.
